Jeden z największych wizjonerów w historii nauki.
Spalony na stosie w roku 1600 przez watykańską „Świętą Inkwizycję”, gdyż miał odwagę głosić swoje poglądy na budowę Wszechświata znacznie bliższe naszej współczesnej wiedzy niż teoria Kopernika. Poglądy te wyprzedziły epokę o kilka wieków. Do końca nie wyrzekł się swojej prawdy więc musiał umrzeć!
Koncepcja
budowy wszechświata zaproponowana przez Giordana Bruna była rewolucyjna,
wyprzedzając swoją epokę, kreśliła ona obraz kosmosu zaskakująco bliski
współczesnym teoriom astrofizycznym. Postulowała, iż w jednorodnie
zbudowanym i podległym wszędzie takim samym prawom fizycznym, wszechświecie
znajduje się wielość słońc(gwiazd) obieganych przez własne planety, zamieszkane
(podobnie jak Ziemia) przez istoty rozumne.
Giordano Bruno
/1548 - 1600/ Porównuje się go z Sokratesem, obaj zostali skazani na śmierć.
Bruno związany był z klasztorem Dominikanów pod Neapolem, zapoznał się tam z
dziełami Tomasza z Akwinu jak i z dziełami Arystotelesa. Porzucił klasztor i
zaczął się okres ucieczki. Przebywał przez dwa lata w Anglii na zaproszenie
królowej Elżbiety I. Został zaproszony do Wenecji, był to podstęp, został
aresztowany. Wstępując na stos powiedział: ,,Z większą trwogą wy wydajecie
wyrok niż ja go wysłuchuję.,, Poglądy: Najważniejszą ideą filozoficzną była
idea nieskończoności świata, idę tą wysnuł Bruno zainspirowany dziełem
M.Kopernika ,,O obrotach sfer niebieskich.,, nie czytał dzieła Kopernika w
oryginale. Idee tą /nieskończoności świata/ uzasadniał Bruno argumentami logicznymi:
-- człowiek, który twierdzi, że świat jest skończony jest podobny do człowieka,
który wygląda przez okno i widzi klucz przelatujących ptaków i na tej podstawie
twierdzi, że tyle jest tylko ptaków ile przez okno może dojrzeć. Bruno
domniemywał, że lista znanych w jego epoce planet jest niekompletna i ta jego
intuicja została potiwerdzona przez Kaplera. Wprowadził Bruno do filozofii
pojęcie: monady, rozumiał monadę jako minimum metafizyczne analogiczne do tego
jakim jest w geometrii punkt. To pojęcie monady przyjmie Leibniz. Twierdził
Bruno, że świat jest światem harmonijnym a gwarancją harmonijności było
istnienie Boga. Wydaje się jednak, że pojęcie Boga w filozofii Bruna było
kamuflarzem i, że Bruno pisząc Bóg, miał na myśli przyrodę. Przypisuje się więc
mu pogląd zwany panteizmem. Bruno podjął dyskusję z Arystotelesem odrzucił
podział substancji u Arystotelesa na materię i formę . Twierdził, że forma poza
materią nie istnieje. Forma jest tylko odmienną postacią tej samej materii. A
więc dowodził, że ruch nie jest własnością formy a jest własnością materii.
Spotykamy u Bruno ślady stosowania metody dialektycznej, wtedy kiedy Bruno
opisuje ruchy skorupy ziemskiej.
Dowiedz się więcej: