(1642 - 1727 r.)
Urodzony w 1642 r. w Wollsthorpe,
Lincolnshire (Anglia). Angielski fizyk, astronom,
matematyk i filozof; odkrywca prawa powszechnego ciążenia. Zmarł w 1727 r., w
wieku 84 lat.
Powszechnie znana jest opowieść o spadającym z drzewa
jabłku, które naprowadziło Newtona na trop prawa powszechnego ciążenia. Otóż
obserwujący ruch owocu dwudziestotrzyletni Newton zrozumiał, że ta sama siła
przyciągania ziemskiego, która ściągnęła jabłko na ziemię, utrzymuje Księżyc na
jego orbicie. Gdyby nie istniała siła przyciągania. Księżyc
"uleciałby" w kosmos. Grawitacja, czyli ciążenie powszechne, sprawia,
że utrzymujemy się na powierzchni Ziemi. Wszystkie ciała przyciągają się
wzajemnie. Im większą masę ma przedmiot, tym większa jest jego siła ciążenia.
Isaac Newton wstąpił na
uniwersytet w Cambridge, mając 19 lat; już na drugim roku studiów prowadził
poważne badania naukowe. Przerwał je na dwa lata z powodu panującej wówczas
zarazy.
Zainteresowania Newtona optyką doprowadziły go do
wykrycia zjawiska interferencji światła W 1667 r. uczony sformułował teorię
korpuskularnej budowy światła; pierwszy rozszczepił pryzmatem światło,
uzyskując barwne widmo. Jego prace nad światłem pozwoliły mu skonstruować
teleskop zwierciadłowy do obserwacji gwiazd, pierwowzór współczesnych
teleskopów.
Największe dzieło Newtona, napisane po łacinie Philosophiae naturalis prin-cipia mathematica
(Matematyczne zasady filozofii przyrody), wywarło olbrzymi wpływ na sposób
myślenia uczonych, zwłaszcza fizyków. W dziele tym uczony podał między innymi
trzy zasady dynamiki oraz prawo powszechnego ciążenia. Zawarte w nim
przemyślenia przyczyniły się do rozwoju fizyki, mechaniki i astronomii.
W 1705 r. Newton otrzymał tytuł szlachecki. Przez
pewien czas pełnił funkcję naczelnika mennicy królewskiej - stąd jego wizerunek
zdobiący najnowsze banknoty jednofuntowe w Anglii.
Słynny uczony był człowiekiem bardzo roztargnionym.
Podobno kiedyś zaprosił przyjaciela na obiad, ale o tym zapomniał i był
nieobecny. Służący podał pieczone kurczę pod przykrywką; przyjaciel, po
dłuższym oczekiwaniu, sam zjadł obiad, a kości włożył pod przykrywkę. Gdy
Newton wreszcie wrócił do domu, podniósł przykrywkę i zobaczywszy kości,
zdziwił się, że zapomniał, iż zjadł już obiad.